suka

Nazwa gwarowa: suka
Klasyfikacja: 3 Chordofony / 32 Chordofony złożone / 321 Lutnie / 321.3 Lutnie drzewcowe / 321.32 Lutnie szyjkowe / 321.322 Skrzynkowe lutnie szyjkowe lub gitary szyjkowe / 321.322-71 Skrzynkowe lutnie szyjkowe lub gitary szyjkowe pobudzane smyczkiem
Wykonawca: Butryn Zbigniew
Rok wykonania: 2004
Miejscowość: Janów Lubelski
Region: Lubelskie
Kraj: Polska
Własność: Państwowe Muzeum Etnograficzne w Warszawie
Numer inwentarzowy: PME/8/KZ/1-2
Opis obiektu: spodnia płyta pudła rezonansowego, boczki, szyjka, deska / płyta kołkowa, guzik wyżłobione w monolicie; siedem strun; kołki zamocowane odspodnio; podstrunnica i strunociąg płaskie; nóżki podstawka o niejednakowej długości, dłuższa przechodzi przez otwór w górnej płycie pudła rezonansowego wspierając się na płycie dolnej, spełniając funkcję duszy; spodnia płyta pudła rezonansowego płaska, wierzchnia lekko wypukła; efy bez poprzecznych nacięć
Elementy dekoracyjne: podstrunnica ozdobiona okrągłą, ażurową rozetą
Materiały: drewno, metal, rzemień
Praktyka wykonawcza: gra w pozycji wertykalnej (instrument zawieszony na ramieniu za pomocą sznurka, lub oparty na kolanie), boczne skracanie strun (tzw. technika paznokciowa); suka znana dzięki egzemplarzowi z Biłgorajskiego pokazywanemu na Pierwszej Polskiej Wystawie Muzycznej w Warszawie w 1888 r. (opis Jana Karłowicza, rysunek Tadeusza Dowgirda, 1888 r., akwarela Wojciecha Gersona, 1895 r.); w drugiej połowie XIX w. i być może na początku XX w. grano na niej na południowej Lubelszczyźnie (Biłgorajskie), zapewne przy akompaniamencie bębna jednomembranowego; współcześnie używana w ruchu folklorystycznym
Autor karty: Zbigniew J. Przerembski


<< Powrót