ligawka

Nazwa gwarowa: ligawa, ligawka, legawa, legawka
Klasyfikacja: 4 Aerofony / 42 Instrumenty dęte właściwe / 423 Labrosony (instrumenty stroikowe wargowe) / 423.1 Labrosony naturalne / 423.12 Labrosony rurowe / 423.121 O zadęciu końcowym / 423.121.2 Labrosony o zadęciu końcowym z przewodem zakrzywionym lub załamanym / 423.121.22 Labrosony o zadęciu końcowym z przewodem zakrzywionym lub załamanym, z ustnikiem
Wykonawca: Nieznany
Rok wykonania: przed 1948
Miejscowość: Nowiny
Region: Mazowsze
Kraj: Polska
Własność: Państwowe Muzeum Etnograficzne w Warszawie
Numer inwentarzowy: PME 193
Opis obiektu: rodzaj rogu (koniczny profil), wykonywany z gałęzi rozciętej wzdłużnie na dwie połowy, które wydrążono i złączono pakiem oraz metalowymi obręczami; drewniany ustnik
Wymiary: 1580 mm
Materiały: drewno, metal
Skala dźwiękowa, strój: tony składowe szeregu harmonicznego (alikwoty) wydobywane przez zwiększanie lub zmniejszanie siły zadęcia
Praktyka wykonawcza: dawniej zastosowanie sygnałowe (głównie w pasterstwie); od XIX w. instrument wykorzystywany podczas adwentu i bożonarodzeniowych pasterek (zwłaszcza w północno-wschodnich i wschodnich regionach Polski), współcześnie także w ruchu folklorystycznym
Autor karty: Teresa Lewińska / Zbigniew J. Przerembski


<< Powrót